Phlebodium

Jest to mała rodzina składająca się tylko z 4 gatunków występujących w tropikalnej lub subtropikalnej Ameryce. Niektóre źródła podają, że rodzina obejmuje 3 gatunki, oznaczanie tej rośliny sprawia botanikom wiele trudności ze względu na naturalne hybrydy międzygatunkowe[6].

W uprawie spotyka się tylko jeden gatunek – Phlebodium aureum.

Paproć złocista (flebodium złociste, Phlebodium aureum, Polypodium leucotomo)

Inne jego angielskie nazwy to gold-foot fern, czyli złoto-stopa paproć, co ma związek, podobnie jak nazwa gatunkowa tej paproci z kłączami pokrytymi łuskami w kolorze brązowo złotym[3].

Jest to niesamowita paproć, ponieważ od dawna w Ameryce stosowana w medycynie ludowej[8]. Aktualnie prowadzone są badania nad jej wartościami w medycynie. Jej szczególne właściwości są wykorzystywane w medycynie, w szczególności w ochronie skóry przed słońcem bez skutków ubocznych[1,2].

Flebodium złociste. Palmiarnia w Gliwicach. Źródło: własne.

Pochodzenie i miejsca występowania:

Gatunek rozprzestrzeniony w Georgii, Florydzie, powszechny w Antylach (z wyjątkiem Puerto Rico), Bahamach, Trynidadzie, Gwadalupie i kontynentalnej tropikalnej Ameryce[4]. Jego dokładne występowanie nie jest pewne z powodu pomyłek w oznaczaniu z innymi paprociami z tej samej rodziny[5]. Podejrzewa się, że P. aureum jest wynikiem hybrydyzacji P. pseudoaureum i P . decumanum, który następnie rozprzestrzenil się w Ameryce[8].

Rośliny te występują jako epifity, rośliny naziemne lub czasem rosną na skałach[7]. Rosną w lasach tropikalnych, lasach w piętrze chmur na Karaibach, lasach podwzrotnikowych między palmami. Może również występować na podmokłych terenach[8].

Mrozoodporność:

Wykazuje dużą wrażliwość na niską temperaturę. Przymarza przy 5C[8].

Ogólny opis:

Ma wydłużone kłącza o średnicy od 8 mm do aż 3 cm. Pokryte są złotymi łuskami. Liście mogą osiągać aż 130 cm długości i 50 cm szerokości, ale zazwyczaj są mniejsze. Liście mają do 35 pierzastych wcięć, których segmenty mają kształt lancetowaty[8]. Roślina jest wiecznie zielona lub może okresowo zrzucać liście w regionach z okresową suszą[8].

Kłącza flebodium. Jak widać na obrazku, roślina dobrze daje sobie radę, nawet w słabej, przez wiele lat nie zmienianej ziemi.

Uprawa:

Lubi oświetlenie umiarkowane, u mnie stoi na zachodniej wystawie, ale może też stać na północnym parapecie.

Jeśli chodzi o podłoże to różni hodowcy polecają ziemię do storczyków, ponieważ jest to paproć która często rośnie jako epifit[9]. Innym polecanym podłożem jest po prostu mocno przepuszczalna ziemia wymieszana z kawałkami kory lub perlitem w proporcji 1:3[10]. U mnie rośnie w zwykłej średnio zadbanej ziemi uniwersanej i też dobrze daje sobie radę. pH gleby powinno być w granicach 4.5-6.5[12, 13]. Roślina znosi przesuszenia, jednak nie lubi być przelewana.

Jest to paproć epifityczna, dlatego trzeba uważać podczas nawożenia, ponieważ łatwo ją przenawozić[10].

Odporna na szkodniki.

Rozmnażanie

Rozmnażanie przez wysiew zarodników lub podział kłączy.

Odmiany:

Blue star – Nie znalazłam informacji o patencie. Jest to bardzo powszechnie uprawiana odmiana, jej liście osiągają znacznie mniejsze rozmiary niż gatunek.